نمایش «دست‌ها» به نویسندگی و کارگردانی زهرا صدری و تهیه کنندگی دانیال شفیعی به صحنه رفت.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان، نمایش «دست‌ها» روایتی از نجواهای ابعاد چندگانه زنی است که زندگی او دستخوش حوادثی شده و در تلاش برای تغییر در پذیرش تمام آنچه هست.
نمایش «دست‌ها» نوشته و کارگردانی زهرا صدری و تهیه کنندگی دانیال شفیعی است.
بیتا فلاحتی، بهار رحیمی، نگار بابایی، ترانه بشارتی، هستی دفاعی، مونیکا منصف، سینا رمضانی و غزاله پور محمود در «دست‌ها» ایفای نقش می‌کنند.
تیم کارگردانی این نمایش، نرجس رحیمی(دستیار کارگردان)، نازنین خوش‌تراش(منشی صحنه) و غزاله یکتانظر(مدیر صحنه) هستند و دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: نازنین حسین نیا(ساخت و‌پخش موسیقی)، زهرا صدری(طراح نور، لباس و صحنه)، سارا وحدی(طراح گریم)، ساراوحدی و عرفان دخت احمدی(اجرای گریم)، هدی رسولی(طراح پوستر و بروشور)، دانیال شفیعی(ساخت تیزر، عکاس و فیلمبردار)، آرین راد(روابط عمومی) و ریحانه کیهان ،آیناز موسوی(یاریگران)
«دست‌ها» از ششم الی دوازدهم مهر ۱۴۰۱، از ساعت ۱۸در تماشاخانه نارون رشت واقع در میدان مصلا(توشیبا)، روبه روی ساختمان آدینه، پارک نارون اجرا خواهد شد.
برای تهیه بلیت این نمایش به سایت تی صندلی مراجعه نمایید.
نمایش خیابانی «آرزوی آرزو» به کارگردانی مشترک امیر امینی و آرزو علی‌پور، در قالب جشنواره تئاتر رضوی، در شهرهای فومن، صومعه سرا، رشت، لاهیجان، آستانه اشرفیه و لنگرود اجرا می‌شود.
نخستین جشنواره ملی تئاتر تک نفره و دو نفره با عنوان عشق ماندگار به پاس بیش از چهار دهه فعالیت تئاتری علیرضا پارسی، با حضور گروه‌های سراسر کشور در خرداد ۱۴۰۳ برگزار خواهد شد.
نمایش صحنه‌ای «در آغوشم آب خاک خون»، نمایش‌های خیابانی «مجسمه»، «یک آبادی عشق»، «سلام علیکم» و «سه دلقک و نصفی» و نمایش رادیویی «معبر کربلا»، کار هنرمندان گیلانی، در چهل‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، اجرا خواهند شد.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان، نمایش «تعبیر خواب‌های وارون» به نویسندگی و کارگردانی رضا جوشعار به صحنه رفت.
در خلاصه نمایش آمده است: آوازه منیژه و نظام ورد زبون همه بود، صد بار خانم بهش گفت یه نعل اسب ...
به گزارش ایران تئاتر در گیلان، «نسبیت خاص» به نویسندگی بهار کاتوزی و کارگردانی شیفته میرزاده به صحنه رفت.
در خلاصه این نمایش آمده است: انتظار یه کفی داره یه سقفی، کفِش بی‌ارزشی میاره، سقفش بی‌تفاوتی ...
