مهرداد محب علیزاده
حفظ اصالت شاعرانه‌ی اثر در کنار اجرایی نو مهم ترین چالش من بود
محب1
محب2
پرنده آبی
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان، چندی پیش نمایش پرنده آبی اثر جاودانه موریس مترلینگ در رشت به روی صحنه رفت ، این اثر که موفق به حضور در جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان نیز شد، بهانه‌ی شد تا گفت‌وگویی با مهرداد محب علیزاده کارگردان این نمایش داشته باشیم و از فراز و فرودهای مسیر هنری‌اش، چالش‌های کارگردانی این اثر خاص، و بازتاب اجرای آن نزد مخاطبان بپرسیم.
او خود را اینگونه معرفی کرد: ورود من به عرصه‌ی هنرهای نمایشی به سال‌های نوجوانی بازمی‌گردد؛ سال‌هایی که شیفتگی خواندن داستان ، رمان و نمایشنامه مرا به سمت صحنه ی تئاتر سوق داد. البته از همان آغاز، برایم تنها یک بستر اجرا نبود، بلکه فضایی برای کشف لایه‌های پنهان و ارتباطات انسانی بود.
اجراهای اولیه، چه از آثار خودم و چه نویسندگان دیگر، به‌تدریج نگاه مرا به تئاتر عمیق تر کرد و آن را به ابزاری برای تأمل، کاوش و پرسشگری بدل ساخت.
علیزاده از آن دسته هنرمندانی است که آموزش تئاتر خصوصا برای نوجوانان برایش دغدغه ایجاد کرده است و در این مورد توضیح داد: در مقطعی با تمرکز بر آموزش نوجوانان در یکی از ادارات کل و همچنین در قالب مدیریت یک آموزشگاه هنرهای نمایشی در گیلان از صحنه کمی فاصله گرفتم. اما این دوری، توقف نبود؛ بلکه بستری بود برای تربیت نسل تازه‌ای از بازیگران نوجوان و جوان ، این مرحله، فرصتی بود برای بازاندیشی درباره‌ی فعالیت هنری‌ام و بازتعریف چشم‌انداز آینده .
او افزود: انرژی و اشتیاق نوجوانان، انگیزه‌ای شد تا با نگاهی تازه تر نمایش را روی صحنه ببرد. نمایشی که تنها روایتگر داستان نباشد، بلکه بهانه‌ای باشد برای تأمل و گفتمان موثر اجتماعی.
این کارگردان در باره چرایی انتخاب متن نمایشنامه پرنده آبی گفت: نمایشنامه‌ی پرنده آبی از همان جوانی همیشه جایگاه ویژه‌ای در ذهن من داشت. بعداز سال‌ها وپس از مطالعه پرنده آبی ، بار دیگر آن را ورق زدم—این‌بار به‌عنوان کارگردان با دغدغه ارتباط با مخاطب امروزی.
علیزاده چالش اصلی خود را حفظ اصالت شاعرانه‌ی اثر در کنار خلق اجرایی نو دانست و افزود: زبانی که بتواند مخاطب امروزی نگه دارد وبا مفاهیم عمیق هستی‌شناسانه مترلینک درگیر کند. آماده‌سازی گروهی از شاگردان جوان که عمدتاً تجربه‌ی روی صحنه نداشتند، مستلزم بیش از یک‌سال‌ونیم تمرین، تحلیل متن و آشنایی با فضای روانشناختی و فلسفی اثر بود.
او در پایان ضمن اظهار رضایت از اجرای نمایش پرنده آبی گفت:در روزگاری که مخاطب عطش مفاهیم اصیل و تجربه‌های انسانی را در هنر دارد، پرنده آبی با ساختار متنی چالش‌برانگیز و دیالوگ‌هایی سرشار از پرسش‌های بنیادین، توانست مخاطبان و کارگردانان بسیاری را درگیر و راضی کند. حضور پرشور تماشاگران، نشان داد که تئاتر همچنان می‌تواند بستری جدی برای گفت‌وگو، تفکر و ارتقاء فرهنگی باشد.