«ماندن در وضعیت سقوط» اثری روانشناختانه است

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان، اجرای نمایش «ماندن در وضعیت سقوط» به نویسندگی و کارگردانی جواد لاله دوست در رشت و انزلی بهانه‌ای شد تا دقایقی به او به گفتگو بنشینیم.

جواد لاله دوست متولد اسفند 63، فارغ‌التحصیل رشته نمایش بازیگری از دانشگاه آزاد  اسلامی اراک، فعالیت خود را از انجمن سینمای جوانان بندرانزلی در سال 81 آغاز کرد و در سال 84 وارد دانشگاه شد  و پایان نامه خود را در سال 88 با اجرای نمایش در انتظار سکوت بی پایان به عنوان نویسنده و کارگردان و بازیگر ارائه کرد. از جمله نمایش های اجرا شده او می‌توان به نمایش های بی‌درمن و آتش افروزان ،عروس گوله،شهر بچه ها ،زندگی ضربدر 3 ،شک ،قصه ی ظهر جمعه،قلاده ای برای یک سگ مرده ،دیگه از این بدتر نمیشه ،تئوری توطئه ،تشنج ،جنون گاوی، تروما و ماندن در وضعیت سقوط اشاره کرد.
این هنرمند از شروع نوشتن نمایش ماندن در وضعیت سقوط گفت: نمایش ماندن در وضعیت سقوط در رابطه با یک بیمار اسکیزوفرنی به نام رویا است که به دلیل اتفاقی که در کودکی برای او افتاده اکنون در بزرگسالی نتوانسته با اتفاق کنار بیاید و دچار توهم و ماندن در همان شرایط کودکی است .
به دلیل علاقه خودم به امر روانشناسی و تاثیرات روحی و روانی بر روی افراد این نمایشنامه را نوشتم. اینکه یک اتفاق و سهل انگاری خانواده در برابر کودک چطور می تواند در بزرگسالی تاثیرات مخرب بر روی فرد بگذارد.
جواد لاله دوست تولید نمایش را بسیار پر زحمت توصیف کرد و توضیح داد: تمرین بسیار سخت بود و شیوه اجرایی نمایش آن را سخت تر کرده بود . نمایش در ابتدا با تعلیق شروع می‌شود و از ابتدا ما نمی‌دانیم این فرد بیمار است. او در آسایشگاه بستری است  احساس می‌کند در خانه خود حضور دارد و شوهر و فرزند دارد ولی در حقیقت همه  این ها را در ذهن خود ساخته است و وجود خارجی ندارند . شخصیت های دیگر به جز روانشناس همگی توهم هستند . آنها در روز اتفاق شخص دیگری بودند که به نوعی با اتفاق ارتباط داشته اند ولی اکنون بیمار آنها را به شکل دیگر و در کالبد شخصیت دیگر می بیند . سختی کار آنجا بود که شخصیت ها باید هم زمان هم شخصیت ساختگی رویا و شخصیت اصلی روز اتفاق را برای پیش برد نمایش جلو می بردند. اینجا جا دارد که از همه بازیگران کار تشکر کنم. به دلیل تمرین های سخت این نمایش به خصوص بازیگر اصلی کار مبینا فدایی نژاد در نقش رویا که توانست تمام زوایای یک بیمار اسکیزوفرنی را نشان دهد .
او با اشاره به اینکه هر نمایشی مخاطب خاص خود را دارد و باید آن مخاطبان را پیدا کند؛ افزود: در این امر سلیقه هم دخیل است اما تا کنون از تماشاگران بازخورد خوبی به دلیل موضوع پرداخت شده گرفته شده است . هر چند به دلیل پیچیدگی و تعلیق‌های مکرر شاید تماشاگر در ابتدا گمراه شود اما هر چه نمایش جلوتر می رود و گره گشایی انجام می‌شود تماشاگر با شخصیت اصلی همراه می‌شود .

 این کارگردان گفت: نمایش «ماندن در وضعیت سقوط» از 30 خرداد الی 6 تیر ماه در بندر انزلی و از 12 الی 18 اسفند 1403 در رشت اجرا  شد و از جانب هنرمندان استان مورد استقبال قرار گرفت و با صحبت هایی که بعد از نمایش با نویسندگان و کارگردانان استان داشته‌ام بازخوردهای مثبتی نسبت به متن و شیوه اجرایی گرفته‌ام.