در حال بارگذاری ...
...

مجید کاظم زاده مژده‌ای:

سالن‌های رشت فاقد شناسنامه هویتی هستند

مجید کاظم زاده مژده‌ای:

سالن‌های رشت فاقد شناسنامه هویتی هستند

مجید کاظم زاده مژده ای که چندی پیش نمایش «آگوست در اسیج کانتی» را در رشت روی صحنه داشت معتقد است این روزها تئاتر کار کردن در رشت به امری پرچالش تبدیل شده است.

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در گیلان؛ نمایش «آگوست در اسیج کانتی» به کارگردانی مجید کاظم زاده مژده‌ای در رشت به روی صحنه رفت به همین بهانه گفتگویی با مجید کاظم زاده مژده‌ای انجام  داده ایم که میخوانید:

مجید کاظم زاده مژدهی از سال ۱۳۷۹ با کلاس های کارگردانی در حوزه هنری گیلان شروع کرد و اولین نمایشی که اجرای عمومی داشت به عنوان بازیگر یک سال قبل از این بود نمایش ( خاله ادیسه) اولین کاری بود که به عنوان بازیگر و دستیار کارگردان حضور داشت و بعد از آن نمایش کارگردانی و تشکیل گروه تئاتر  اولویت برنامه های هنری اش شد او گروه تئاتر جهش را تاسیس کرد که حاصل آن بیش از صد اجرا ی تئاتر شد گروه تئاتر جهش معمولا سالی سه الی ۴ نمایش تولید می کند.مجید مژده ای در گروه تئاتر جهش به عنوان سرپرست گروه و نویسنده فعالیت می کند.

این کارگردان متن نمایش آگوست در اسیج کانتی وی نمایشنامه را یکی از شاهکارهای معاصر می داند و می افزاید این اثر برنده جوایز متعددی شده و اجراهای مختلفی  در سراسر دنیا روی صحنه داشته و سال ۲۰۱۲ فیلم سینمایی از این اثر ساخته شده که جمعی از بهترین بازیگران سینما و تئاتر دنیا درآن ایفای نقش داشتند و مریل استریپ و جولیا رابرت هر دو برای بازی در این فیلم برنده جایزه اسکار  شدند. اما من نگاهم به این نمایش بسیار متفاوت بود و من این اثر را به زمانه و جغرافیای خودمان نزدیکتر می دیدم.به همین دلیل با تغیرات کمی که در نمایشنامه ایجاد کردم آن رابیشتر به شرایط امروزی جامعه ما نزدیک کردم .من یکی از علاقه هایم اجرای نمایشنامه های معاصر از نویسنده های زنده دنیا است.پیش از این سه نمایشنامه از فلوریان زلر روی صحنه بردم و همچنین از مارتین مک دونا و نیل سایمون و آیرو لین و ساموئل بنرشیت و...هم کارهایی اجرا داشتم و اغلب این آثار برای اولین بار در ایران توسط گروه ما روی صحنه رفت .

او توضیح می دهد: چالش اصلی ما زمان نمایش و تعداد پرسوناژها بود .معمولا زمان تمرین در رشت دو ساعت تعریف شده است در صورتی که این اثر سه ساعت زمان اجرایش بود و معمولا پلاتوهای تمرین انقدر کوچک هستند که مناسب کارهای دو سه بازیگر است اما این اثر ۱۳ بازیگر داشت.از طرفی من اول طراحی صحنه رو انجام میدهم و بعد میزانسن به بازیگر میدهم و این نمایش یک دکور خانه دوبلکس داشت و گاهی همزمان دو یا چند بازیگر در طبقه دوم بودند و در همین زمان چند بازیگر پایین یا روی راه پله و از سویی محل تمرین را باید  در رشت اجاره کرد و محاسبه کنید که برای تولید چنین نمایشی گروه دچار چه چالش های می شود

مجید کاظم زاده مژدهی در پاسخ به این سوال که ارتباط اثر با تماشاگر چگونه بود می‌گوید: این نمایش به دلیل متن قوی و تشابه فضا و محتوا با شرایط روز جامعه و دکور و لباس و...با مخاطب بسیار ارتباط بر قرار می کند به شکلی که در شب های اجرا شاهد بودیم بسیار موفق بود وی افزود:  مشکل ما در رشت اینجا است که سالن ها فاقد شناسنامه هویتی هستند چون اداره ارشاد به یک بنگاه تبدیل شده است که سالن اجاره میدهد برایش مستاجر فرقی ندارد چه کسی باشد .در همین سالن تئاتر شهر نمایش کودک اجرا میشود نمایش سنتی ایرانی روی صحنه می‌رودو کار برای ناشنوایان و کار برای کارگردان شرکت نفت و کلا هر کسی با هر سطح و سلیقه ای به شرط پرداخت پول اجاره بها می تواند نمایشی در این سالن اجرا کند پس مخاطب تئاتر برای گروه های حرفه ای با هر بار اجرا انگار چرخ را دوباره اختراع می کنند.او راه حل را در این میداند که  سالن دارای شناسنامه باشد و کارهایی با شرایط ثابت به لحاظ ساختار و محتوا در آن اجرا شوند . مثلا نمایش کودک فقط صبح باشد.نمایش طنز آزاد از ساعت ۱۰ شب به بعد یا یک شرایط مشخصی وجود داشته باشد که شهروند بداند قرار است با چه پدیده ای مواجه شود.اصلا تئاتر معنی اش ساختمانی است که در آن ساختمان نمایش اجرا می شود.پس مخاطب ابتدا باید تکلیفش با ساختمان روشن باشد.