تعزیه ایران در سوگ معین البکاء گیله مرد خود نشست
تعزیه ایران در سوگ معین البکاء گیله مرد خود نشست 2
تعزیه ایران در سوگ معین البکاء گیله مرد خود نشست 3
تعزیه ایران در سوگ معین البکاء گیله مرد خود نشست 4
تعزیه ایران در سوگ معین البکاء گیله مرد خود نشست 5
استاد عزت الله صمصام از برجستهترین شخصیتهای تأثیرگذار تعزیه کشور بعد عمری مجاهدت در پژوهش و اجرای تعزیه دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبر نگار ایران تئاتر در گیلان، مدیر انجمن هنرهای نمایشی گیلان؛ محمد علی صادق حسنی درگذشت «عزتالله صمصام» را تسلیت گفت
مدیر انجمن هنرهای نمایشی گیلان در پی درگذشت «عزتالله صمصام» هنرمند تعزیه خوان و پیشکسوت تئاتر و موسیقی استان گیلان، پیام تسلیتی منتشر کرد.
در متن این پیام آمده است:
«درگذشت این هنرمند توانا و مردمی را به خانواده محترم ایشان و اهالی تئاتر استان گیلان تسلیت گفته و از درگاه پروردگار برای آن مرحوم علو درجات و برای بازماندگان صبر و شکیبائی مسئلت مینمایم. عزت اله صمصام ،بزرگ تعزیه گیلان و از سرشناس ترین افراد تاثیر گذار تعزیه کشور بود
عزت الله صمصام در سال 1326 در رشت به دنیا آمد. پدرش عنایتالله صمصام یکی از بزرگترین شخصیتهای تعزیه در ایران و گیلان بود. عزتالله از کودکی به سرپرستی پدر وارد تعزیه شد و تا جوانی به این کار ادامه داد.
پس از خدمت سربازی به پژوهش در ادبیات تعزیه (شعر آئینی) و موسیقی تعزیه پرداخت. موسیقی تعزیه را نخست از پدر و پس از آن از ابوالقاسم سالاری و محمدحسین دلخوش آموخت. سپس در تهران نزد اسماعیل مهرتاش و در شیراز نزد حسین بیات آموزش موسیقی دید و دوباره نزد اسماعیل مهرتاش بازگشت و به تکمیل آموختههای خود ادامه داد و با اجازهی استاد خود به تدریس موسیقی ایران پرداخت.
در آغاز انقلاب وی کارشناس تعزیه در اداره ارشاد اسلامی رشت شد و در سال 1375 گروه تعزیهی سوره را در حوزهی هنری گیلان مدیریت کرد.
کیست که نداند هنر تعزیه در گیلان با خاندان «صمصمام» گره خورده است. کتاب دو جلدی «تعزیه در گیلان» نام خاندان «صمصمام بزرگی» را بیش از بیش با تعزیه گیلان درهم آمیخت کتابی که زیر نظر فرامرز طالبی و عزت الله صمصمام منتشر شد.
استاد عزت الله خان صمصام بزرگی لاشالی از اساتید بنام موسیقی ردیفی آواز ایرانی که اصالتا از خاندان تعزیه خوان بوده اند یکی از مجالس 28 گانه تعزیه ایرانی به نام تعزیه حضرت علی اکبر( ع ) را به ردیف آوازی ایرانی درآورده و قصد داشت بصورت یک اثر و سند ملی در قالب یک تعزیه بزرگ ثبت و نشر نماید و در نهایت موفق به ضبط صوتی اثر شد و عمرش برای ثبت تصویری اثر کفاف نداد .روحش قرین آرام و راهش پر رهرو باد.»